Dedi ki...

Dedim ki;
Aşkım çok seviyorum seni...


Dedi ki;
Ne kadar seviyorsun beni...


Dedim ki;
senin sevdiğinden daha fazla..
Peki sen ne kadar seviyorsun beni...


Dedi ki;
Bir gün gelirde bırakırsan beni sevmeyi;
İkimize yetecek kadar seviyorum seni...

alıntı

Yasemin Yıldız - Sen Yarum idun (sen yarim idin)

Yasemin Yıldız - Sen Yarum idun (sen yarim idin)

AYRILIGA SÖZÜM VAR UNUTMUYCAM SENİ


gözlerinin tuzu yakmaya başlar önce yüzünü
yüzün yanar sanırsın oysa yanan yüreğindir
ızdırabını çektiğin nedir yaşadığın mı yaşayıpta hayatından
atamadığınmı
gene yalnızlığa oynuyorsun zarlarını...bu kumarı kaybetmek için oynuyorsun içim acıyor sanki binlerçe bıcak yarası var vucudumda binlerce acı gücümün yetmediği bir acı ne çığlık atacak nede ağlayacak gücüm var .......susmak ........bütün acıların çığlık çığlığa haykırırken susmak ...........ellerin soğukmu ......sesin duyulmaz olur hayatmı hırsız ..kadermi hırsız ..senden çaldığı sadece bir sevgimi
gelmişinmi geçmişinmi geleceğinmi ..rüyalarındaki sıcaklıkmı senden çalınan seni bu soğukluktan kurtaracak kibrirtlerin yokmu yokmu herkibrite sakladığın hayallerin soğukluğa teslim ediyorsun herşeyini yaraların uyuşuyor acılar hisedilmiyor dönüp kendine baksan kan revansın şuursuz bir acısızlık hisedebilmek .......senden çaldığı budur hayatın hisedebilmek......keşke sengibi unutabilsem herşeyi:(

Özlem
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Buğulanan camlara
Adını yazmaktır
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Uzaklara bakınca
Gözlerinin yaşlanmasıdır
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Sevdiği yağmurda
Aptalca ıslanmaktır
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Yatağa girince yabancı diye
Başını yastığa koymamaktır
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Gördüğün herkesi
Sana benzetmektir
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Gelmeyeceğini bilmene rağmen
Her yeni güne umutla başlamaktır
Özlem nedir bilir misin?
Özlem
Adını sayıklayarak
Ölümü beklemektir

BEN SENI COK ÖZLEDIM ASKIM

"Gel döndür beni bu yollardan,hadi, bekliyorum.."

"Yüreğime kalan, senden derin sancı şimdi.."

sessizliğim senden kalan ağlıyorum sonuma...

Dün hayat durdu benim için
Sanki bugün herşey farklı
Sanki bu ev benim değil
Bu nefes bana zararlı
Alışmaya çalışmak diye birşey yok
Alışmak zorundayım
Üzülmemek diye birşey yok
Üzülmem gerek
Severek unutmak olur iş mi
Bilerek uçuruma önden atlanır mı ki
Kaybettiğinin yerine ne koysan dolmaz
Boş bırakacağım yerini hep bomboş

-yalın-

bence sen de herkes gibisin

gönlümle baş başa düşündüm demin;
artık bir sihirsiz nefes gibisin.
şimdi ta içinde bomboş kalbimin
akisleri sönen bir ses gibisin.


maziye karışıp sevda yeminim,
bir anda unuttum seni, eminim
kalbimde kalbine yok bile kinim
bence artık sen de herkes gibisin

gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
onlardan kalbime sevda geçmiyor
ben yordum ruhumu biraz da sen yor
çünkü bence şimdi herkes gibisin

yolunu beklerken daha dün gece
kaçıyorum bugün senden gizlice
kalbime baktım da işte iyice
anladım ki sen de herkes gibisin

büsbütün unuttum seni eminim
maziye karıştı şimdi yeminim
kalbimde senin için yok bile kinim
bence sen de şimdi herkes gibisin

nazım hikmet ran

Med-CeziR

Hangi gözyaşı var ki, bu kadar müptela olsun yüreği titreğe

Hangi el var ki, vedalar mesken eylesin avuç içlerine

ve hangi ayrılık var ki, bu kadar uzun sürsün saltanatı!….

kömür kokan kaç vagon teker sürdü rayına da

bir ayrılıkları taşıyan vagonlar ne gelebildi ne götürebildi vedaları…

ortasında ‘’sap’’ gibi dikilmek yakışmıyor zamanın…

ve yırtık cepten çalmak umutları…

dokunduğumuz bütün güller intikamını alıyor

batıyor dikenleri yüreklerimize

ne kanımız diniyor

ne yaralarımız kabuk bağlıyor…

tek bir mevsim hüküm sürüyor ömrümüze,

boğazına ip geçirdik Sonbaharın

bir hamlede indiremedik iskemleyi yere…

med-cezirin namıyla oynamak yakışmıyor bize

zaten hiç yakışmamıştık bu sevdaya ikimiz de…

http://www.emelsen.net/

Vazgeçilmezimdin...

Yakınlaştıkça kaybolan

bir kente dönüşürdün

Keşfedilmezim olurdun

içinde yolculuk etsem de...

Günahkar mevsimimdin.

Hiç umut yoktu sende

o yüzden vazgeçilmezdin,

vazgeçilmezimdin...

CEZMİ ERSÖZ

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim!

Kara çalınmış günler ertesinde, ellerinde güneşlerle gelen yar!

Huzuru içirdiğin yüreğim şimdi hüznü içiyor ellerinden, bilesin!

Yüreğine kanatlanan yüreğin kanadı kırıldı, kanıyor.

Göğe uçurduğum umutlarım vuruldu bir bir

Hüzün ki, yokluğuna katık ettiğim,

Yine dolandı eteğime, peşimi bırakmıyor.

Adının her harfini gözyaşıma çizdim ve titrek bir yürekle yokluğuna ektim

Sen avazın çıktığı kadar susarken ben taze çığlıklar yeşerttim sana!

Nefes nefes acıyı yonttum adınla,

Yokluğuna buladım ellerimi

Yüzüme bölük pörçük diktiğim yamalı gülüşlerdeyim şimdi.

Ah yar!

Ah! yoluna ,can diye diye benden geçtiğim,

Ah suskuların şahı,

Bir çözebilsem boynuma doladığın sessizliğin düğümünü

Bir yudum harf düşse,hisseme alfabenden

Yalın ayak çıktığım yokuşlarında düşmeden bir yürüyebilsem.

Öyle bir acı ki bu! nasıl anlatılır bilmem

Kırsan kırılmaz,büksen bükülmez

Ateşler yakmaz,sular söndürmez!

Söylesene yar!

Hasretini adımlasam kaç adımda biter?

Özlemin kaç nefestir saysam?

Bilemessin ki

Akla sığdıramazsın bu denklemi

Nasıl anlatayım ki daha hal-i pür-melâlimi...

Sen yine sükutu giyin yar!

Dilersen hiç konuşma.

Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda.

Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim.

Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim,

Söz verdim ben bu yüreğe,

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim!

_elem nar_

Mecburî Ayrılıklar

Bizimkisi mecburi bir ayrılıktı..
Ne sen ne ben..
engelleyemedik..
sadece kabul etmek zorunda kaldık..
sessiz..sedasız..
kabul ettik..
sözler..davranışlar..
bunların da bir önemi yoktu..
sadece ayrılık gerekiyordu..
Mecburi ayrılıktı..
ilerisi olmayan..
ardında çok iz bırakan bir ayrılık..
ne sen..ne ben..ne de biz..
artık geride sadece bir anı kaldı..
ayrılığın ardından..
biz mazi olduk..

İDAL

Külün içinde saklı ateş

Küllenmiş her düşüncenin, her duygunun içinde iyi yahut kötü, acı yahut tatlı, neşeli yahut hüzünlü elbette bir kor sıcaklığı vardır ki, eşelendikçe alevi ortaya çıkar.

Bazen ısıtır bu alev, bazen yakar. Olumlu ya da olumsuz bütün hayaller, bütün idealler ve bütün arzular sonuca ulaşmadıkça, hedefini bulmadıkça elbette kül içinde saklanan kor gibi sıcak bekler. Küçük bir esinti, azıcık bir savrulma... Bir hatırlama... Küçük bir dokunuş... Hele içinizi bir yoklayın...

Zamanın hızlı akışı, feleğin hızla dönüşü içinde her şey bizim istediğimiz rengi göstermeyebilir, bizim istediğimiz biçimde tahakkuk etmeyebilir. Bağrımızı yırtmanın, yüreğimizi parelemenin, ciğerlerimizi kan doldurmanın faydası da yoktur üstelik. Bu bir ayrı sınav biçimidir. Tesellisi hep ertelenen bir sınav...

Çoğu insan kendisinin, asıl bulunması gereken yerde olmadığını hisseder. Aslında belki tam da bulunması gereken yerde olduğu için kabullenmek istemez. Çünkü küllenen hayallerine alevlenmeyi bekleyen nice korlar gömmüştür. Bedel ödemeden, yüreğini tutuşturmadan, kendini yakmadan gelinebilecek mertebelerin elbette bir seviyesi vardır; ve bir de yolları çile ile yürünmüş ve kabullenilmiş makamları...

Bütün korların küller içinde gül gül olduğu makamlar... Hayret makamı, aşk makamı, sükûnet makamı, teslimiyet makamı...

İşinizde ve aşınızda, sevincinizde ve kıvancınızda, düşlerinizde ve görüşlerinizde tutuşmayı bekleyen korlar yurt tutmuşsa eğer, eskilerin düstur edindikleri şu beyti teselli babında vird edinmenizi tavsiye ederiz:

Ele girmezse eğer sevdiğimiz

Ne çâre, eldekini sevmeliyiz

Erdem, işte bu asaleti gösterebilmek, kazaya rıza ile cevap verebilmektir. Hele bir düşünün, buraya ağlamaya mı gelmiştik, gülmeye mi; ölüyor muyuz, yoksa doğuyor mu?!..

İskender Pala

yusuf hayaloğlu anısına...

Yusuf Hayaloğlu - Hangi Ayrılık -

Hangi sevgili var ki, senin kadar duyarsız ve kalpsiz
Ve hangi sevgili var ki, benim kadar çaresiz
Hangi ayrılık var ki, böyle kanasın ve böyle acısın
Ve hangi taş yürek var ki, benim kadar ağlasın
Hangi gün karar verdin, küt diye çekip gitmeye
Hangi lafım dokundu sana, böyle inceden inceye
Hangi otobüs söyle, hangi uçak, hangi tren
Seni benden götüren, beni bir kuş gibi öttüren. ..
Hangi kırılası eller dolanır, kırılası beline
Hangi rüzgar şarkı söyler, o ay tanrıçası teninde?
Hangi çirkin gerçek uğruna, tükettin güzel ütopyamızı?
Hangi boşboğazlara deşifre ettin, en mahrem sırlarımızı?
Hangi cama kafa atsam?Hangi kapıyı omuzlayıp kırsam?
Hangi meyhanede dellenip, hangi masaları dağıtsam?

Bende bu sersem başımı, karakolun duvarına vursam.
Kendimi caddeye atıp, arabaların altına savursam.
Hangi tercih beni en hızlı şekilde öldürür?
Hangi şekil öldürmez de, ömür boyu süründürür?
Kayıp ilanı mı versem, şehir şehir dolanmak yerine?
Ödül mü koysam, ölü veya diri seni bulup getirene?
Hangi ayrılık var ki, böyle diş ağrısı gibi durmadanzonklasın?
Hangi cam kesiği var ki, böyle musluk gibi içime damlasın?
Hiç sanmam
Hasta kalbim bunu bir süre daha kaldıramaz
Feriştah olsa, böyle eli kolu bağlı bekleyip duramaz.
Hangi mübarek dua
Hangi evliya tesir eder, seni döndürmeye
Hangi aptal mazeret ikna eder, ateşimi söndürmeye
Olur mu be Olur mu
Bu da benim gibi adama yapılır mı?
Aşk dediğin mendil mi
Buruşturup bir kenara atılır mı
Vefa bu kadar basit mi Alınır mı Satılır mı

Hangi hırsız çaldı, seni yırtık cebimden
Hangi pense kopardı bizi birbirimizden
Hangi uğursuz hamal taşıdı valizini
Hangi çöpçü süpürdü yerden bütün izini
Hangi yaldızlı otel çarşaf serip barındırdı
Hangi süslü manzara seni kolayca kandırdı
Hangi şarlatan imaj böyle çabuk ilgini çekti
Hangi pembe vaadler o saf kalbini cezbetti

Dağ gibi adamı eze eze
Hangi anası tipli parlak çömeze
Hangi alemlerde kahkahanı ettin meze
Hangi yamyamlara yedirdin o masum rüyamızı
Hangi mahluklar çiğnedi el değmemiş sevdamızı
Hangi bıçak keser şimdi benim biriken hıncımı
Hangi mermi dağıtır insanlara olan inancımı
Hangi bekçi, hangi polis artık zapteder beni
Ve Hangi su bağışlatır
Hangi musalla temizler seni

Bu Nasıl Ayrılık ….

Yusuf Hayaloğlu - Hangi Ayrılık

ruhun şad olsun...

Yoksun Ya

Yoksun ya
Gençliğimin deli rüzgarları da yok
Ve yoksul düş baharlarım
Neler kalmadı ki sende
Çaresizlik karabasanlarının çıkmazları
Avuntuzus saplantıların açmazları
Deli düşler

Yoksun ya
Kim anlar şimdi bu yüreği
Sensizlikte ne yapılır bilmem ki
Aşkın tepelerinden böyle apansız düşmedim

Ilık tebesusumler vaktine beş kala solan
Kahkahalar gibiyim
Yarısında yutulmuş
Sevinç çığlıkları dolu boğazım

Seni özlemeyi bile yakıştıramıyorum kendime

Yoksun ya
Buruşturulup atılmış mektuplar gibiyim
İçimdeki yürek boşluğuna yoldaş
Gülüşüm bükülü kaldı dudağımda
Sana sargın kalmak vardı gül yüzlü
Bu aşkın üstü
Böyle örtülür müydü

Kahraman Tazeoğlu

mutluluk:)

Kimbilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi uzaktan seyretmeseydik ruhunu birbirimizin...
NAZIM HİKMET RAN

candamarimsin

şarkılardır sevdayı,aşkı,hasreti,özlemi,sevinci,hüznü kısaca hayata ve insana dair ne varsa anlatan...ben de şarklarda bulurum kendimi,şarkılarla ifade ederim sevdamı birçoğumuz gibi...
aşağıdaki şarkı da bunlardan biri...

Senden önce öylesine nefes almış bu beden
Seni beklemişim ben bir ömür boyu
Meğerse hiç bilmeden
En büyük aşkımdın belki ama
En büyük korkumdun bir yandanda
Ya bir gün biterse bu aşk diye
Ağlıyorum her gece
Ben senin kalbinde hayat buldum
Sen alın yazım ilkbaharımsın
Yokluğun sanki kıyamet gibi
Sevgilim sen benim CANDAMARIMSIN...

son fasıl

Bir deli sevda yolunda kesişti yollarımız
Ürkek yüreğim sevdanı taşımaya korktu
Sebebsiz değildi oysa korkularım
senin gidişinle yok olacaktı tüm ihtimaller noktalanacaktı herşey...
Yüreğim yer yer isyanlarda hala
Sensizliğin içinde yine sensiz kalmaktan korkar...
Evet ayrıyız seninle,göremiyorum yüzünü belki ama hala aynı yerlerden bakabilme ihtimalimiz var yıldızlara
ve belki aynı yerde aynı dilekleri dileme şansımız var...
Bu son fasıl ey yar!
Gidişinin ardından şimdi hüzzam bir şarkıyı mırıldanıyor yüreğim
Duyuyor musun ey yar!seni söylüyor...sana söylüyor... susuşlarımı anlatıyor...
sebebsiz değildi oysa susuşlarım
susmalarım bile çığlık çığlığa seni haykırıyordu
sen duymuyordun ey yar!
şimdi bu son fasıl! dön ve bak son defa...
nar-ı hicranla yakma yaralı gönlümü
bu yolun sonu çıkmaz,bu yolun sonu hüsran bilirim ama...
sonunda vuslat olmasa da.
Bil ey yar! ben seni çok ama çok sevdimm...

anla

Ben seni degil aslinda
Belki bu kadar benligimin icinde
Ama benim olamamanini sevdim
O kadar yakin o kadar candan
Ama bir o kadarda uzaktan bende bi hasret oluşunu sevdim
Sen benim olmadin ki
Ben senin başkalarinin olurkenki gozlerini sevdim
Hep ayni masumluğu
Yumusak ellerini birturlu tutamamayi sevdim
Ben hep senin yakinlarinda
Ama hiç yaninda olamamayi sevdim
Ben seni değil bitanem
Senin olamamayi sevdim
Bir şeyler yanliş gitti ya her seferinde
Ben tum yanlislarimin sen olmasini sevdim
Anla be gulumBen seni degil
Bunca yasadigim sensizligi sevdim
Oyle ki hep ona sarilip uyudum geceleri
Sevgisizdim onu sevdim
Ben bitanem, kimsenin sevemeyecegi kadar
Kendimden bile haberim olmadan
O kadar, iste o kadar delicesine sevdim

iki alyans

Bir rüzgar gibi geçti ellerinde gençliğim

Bir ömrüm daha olsaydı ah uğruna vermezmiydim…

Eski bir yalandı aşk denilen masaldı!

Hiç çıkmıyor aklımdan! Hiç…Haziran akşamları…

Dilimizde kaldı şimdi bir ayrılık şarkısı

Bilmezler nasıl sevdik aşkım,bilmezler nasıl yandık

Hani durmaz döner dedin ya! biz deli sevdalıydık

Hani yıldızlar şahitti neden görmezler artık.

Kaderle bağlı iki alyans … Bilmezler biz ayrıldık…

seni seviyorum

serzeniş...

Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vaz geçmek, Bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı?Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi, Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında Hiç gelmeyeceğini bilmen gibi.Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana, Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değilmi, sen hala bu kadar sevgili iken?Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemiğini yakarcasına özlemek.Çok kötü değil mi?Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak onu işitememek, Artık sonunun "Pi" li hali değil mi?Biliyorsun değil mi? Ne kadar umutsuz bir arayıştır o, Kalabalık caddelerde geçen binlerce yüze bakmak.Belki bir kez daha görebilmek için o yüzü, Belki biraz önce geçti bu kaldırımdan diye düşünmek, Belki şu an arkamda yürüyen insanların içinde bir yerde demek, Belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak ne zordur değil mi?Ne kadar eritir insanı farketmeden.Sen de biliyorsun değil mi bunları?Bir sinema koltuğunda sende iki kişi gibi oturdunmu hiç?Hiç iki kişi gibi zevk aldınmı bir konserden yalnız başına.Güzel bir kafe keşfettiğinde,Güzel bir film seyrettiğinde,Güzel bir şarkı dinlediğinde, güzellikleri oranında eksik kaldıklarını hissettinmi,Paylaşamadığın için onunla.Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildinmi?Baktığında aynada yüzünün yarısını gördüğün oldumu hiç?Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan Nefret edemediğin oldumu hiç?Gözünün içine baka baka kolunu bacağını kesen bir insanın yüzüne Sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar oldumu hiç?Hayatta inandığın bütün değerleri alt üst eden birisine aşk şiirleri yazabildinmi?Onu içinde korumanın seni yok etmek olduğu zamanlaraFeda Oldunmu hiç?

SENİ SEVİYORUM!!

SENİ SEVİYORUM!!

Son kez bulusursun.Onu oyle seversinki ama ayrılık tek caredir.Aglayamazsın ama icin kan damlar.Elini son kez tutmak istersin ama tutamazsın.Cunku tutarsan bir daha o eli bırakamamaktan korkarsın. Ve gozlerine bakmak oyle zordurki..Bir zamanlar senin atan o kalp ve sana bakan o gozler simdi kim bilir kime bakacak ve kimin icin atacak?... Bunları dusunmek kahreder mahveder sevgiliyi.Ve son an gelir:AYRILIK!!Arkana donersin,bakarsın.Beklersin "sevgilim gitme" demesini...Ama o soz gelmez.Sen de soyleyemezsin artık...Son gelmistir.Kacınılmazdır Kalbine gomersin,ama olmaz..Her gece aglarsın onun icin.Dayanamazsın.Bir gun gidersin ondan cok uzaklara.Ama kacmak care degildir.Kalbini sokup atmak tek yoldur.Ama yapamayacagına gore...O sonsuza dek seninledir...

seni seviyorum!!!

Ne Yapardım Ben...!

Senden önce ne yapardım ben,bunu hatırlamaya çalışıyorum. Hatırlamaya çalıştıkça da kocaman bir boşluğun içine yuvarlanmış gibi oluyorum. Senden önce ne yapardım ben?
Niye düşündükçe herşey boş ve anlamsız? Şaşırıyorum çünkü bir insanın hayatını bir başka insan nasıl bu kadar değiştirebilir ki? Sen olmadan önce anlamsız mıydı hayatım? Değildi elbette. Belki hayatıma seninle birlikte yüklenen anlam, daha önce yaşanan herşeyi silip götürdü... Ne dersin ..?Doymak bilmeyen bebeklerin annesini gözlemesi gibi gözlüyorum bende seni.Sürekli senden gelecek bir haberi bekler durumdayım. Zamanı seninle nasıl geçireceğimi hayal eder durumdayım.Ne yaptın bana bilmiyorum. Aşksa aşk, sevdaysa sevda. Daha önce de yaşadım en koyu aşkları.. Ama bu başka bir şey. Hani aşktanda üstün diyeceğim, bir türk filminin kavuşamayan iki kahramanı gibi olacak. Bu da değil.Senden önce nasıl mutlu olurdum ben? Neler sevindirirdi beni? Yine aynı kitapları okurdum, yine aynı müzikleri dinlerdim. Ama senden sonra sanki hayatımda ilk kez müzik dinliyormuşum gibi geliyor. İlk kez bir kitabı elimden bırakmadan her satırını beynime kazıyarak okuyorum...
Ansızın hayatıma girdiğin o andan öncesi yok.. Daha ne olduğunu anlayamadan birdenbire doldun içime.. Teslimdim artık sana, Yüreğimle..!! Bedenimle..!!Ruhumla teslimdim.!! Varlığınla hayatımı değiştirmene seviniyorum; ama, Senden öncesini hatırlamayan ben gidersen ne yapacağım? Ya herşey tıpkı hayatıma girişin gibi yarım kalırsa? Gidersen ve ben yarım kalırsam herşey yabancı gelecek bana. Herşeyi yeniden öğreneceğim. Üstelik öğretmenim de olmayacak. Bunu yapabilir miyim bilmiyorum. Düşüncesi bile ruhumu karartıyor. Senden önce ne yapardım ben.? Nasıl mutlu olurdum.? Ya gidersen...!!?
Nasıl yaşarım ben senden sonra..!!?
Söylesene sevgili...!!!Ne yaptın bana...!!?....

Şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün sözler...İçimde sana söylemek istediğim binlerce sözle, Aynadaki bana benzemeyen insana bakıp acıyorum... Senin dışında binlerce insanla aynı ortamı soluyorum... Olmayacak insanlara adınla sesleniyorum... Bazen hiç haketmeyen kişilere, Sana söylemek istediğim güzel sözcükleri sıralıyorum... Şimdi bir tesadüf olsa, çıksan karşıma.. Biliyorum içimde sana ait kocaman bir sevdaya rağmen, Sessizce çeviririm kafamı.. Sahte gülücükler atarım ortaya... Sen gittiğinden beri yapmaya alıştığım gülüşler gibi... Zaman geçti, kimi yaralarım kabuk bağladı.. Kimileri sadece karanlığa saklandı... Ama değişti sevdanın rengide, beklentilerde... Şimdi bi tesadüf olsa, çıksan karşıma.. Ben yüzümü çevirmesem, gözlerine bakıp kalsam... Kalırmısın gözlerimde..? Gözlerine kanabilirmiyim tekrardan..? Ne kötü değil mi.. Cevabı kendime çok rahat verebilmem... Ne sen kal diyebilirsin, ne de ben sevgime rağmen dönebilirim...

Yasak ama; Sarıl bana

Her tarafımı acıtıyor gece, İmkansızlıkları düşlüyorum belki de kimbilir, Umutlarım sokak ortasında delice koşan bir çocuğun vurulup ölmesiydi artık. Uykum uzaklaşıyor bedenimden, Gözlerimin su yolları taştı, Göz yaşlarımla söndürüyorum yokluğunun ateşini, Ellerini tutmak aşk hırsızlığına giriyor, Yasak ama; sarıl bana, Buna gerçekten ihtiyacım var. Tüm yollar sana çıkıyor, parmaklarım seni çiziyor vücuduma, Yapraklarım dökülüyor; gözlerime güneş batıyor, Sen okunması gereken bir şiir iken ben yorgun bir nefesim artık. Terk edilmiş sevinçlerim hasret uykusunda, Dilimde acı tarafından bir tutam şarkı sözü, Hayat 3 yanlışım dan biri olarak seni götürdü, Birbirine karıştı gözyaşları ve gülücükler, Bizim hiçbir masalımız olmayacak mı anlatılacak? Kalbim ellerimden küçük peki ya yaşattıkları? Dile getiremediğim sözlerimin içinde boğuluyorum, Gitmeliyim henüz çatlaklarımdan ayrılmadan, Kırılmadan orta yanımdan, Yasak ama; Sarıl bana, Buna gerçekten ihtiyacım var.
alıntı

ßir §özcüktür Asılı Durur Yüreğimde..

Anlamak,bilmek ve söylemek...Ve susuşları tüketmek hiç susmadan konuşurcasına...Ne zordur değilmi,ne güçtür şimdi yüreğin dili ile anlatmak ve yaşam iki kişilik olunca onu yaşınır kılabilmek.Basit yaşamın kalabalıklığında özgürce haykırabilirken,insan duyguların dünyasında ne korkak,ne utanmaz ve saygısız bir hal alır,çünkü susmak yüreklere karşı en büyük terbiyesizliktir her şeyden önce....Herşey bilinirken,her şey anlaşılmışken,sözcüklerin yürekle inatlaşması ne çekilmez şeydir değilmi?.Galiba sözcüklerinde suçu yoktur bu işte,yüreğin acemiliğidir buna sebep;ham ve yetmezliği...Ama iki yürekte acemi olurmu arkadaş?Olurmuş işte...olurmuş...Eğer iki yürek sevmelere acemi ise;acılara bulanır sevmeleri,cehnnemi olur susuşlar,en basit dokunuş bile volkanlaşır,patlar başına yıkılır sevgililerin...Korkak bir devrim olur tüm yaşanılanlar,devrilmeye hazır iki yürek kalır sessiz gecelere...Ama kalmamalıdır,ama kısa metrajlı yaşamlarımız böyle akmamalıdır eksilmelere,böyle tükenmemelidir tanrının en cimri olduğu zamanlar...Eğer olurda geçerse sessiz sedasız,boğulursa tüm güzellikler sonsuz susuşlara..işte o vakit vebali boynumuzda tanrının cehhenemi bile düşmez payımıza...Nedir aşk?nasıl yaşanır,nasıl başlar ve nasıl tükenir...Hiç bilmiyor,hiç tanımıyorum,karşılaşmadık daha önce..Anlatanlar ise soyutladıkça zorlaştırdılar,uzaklaştırdılar bana bu dile gelmez şeyi..Belkide aşk dile gelmezliktir...Eğer yaşadığım aşksa en doğru söylemdir"aşkın dile gelmezlik"olduğu...Gene susuyorum bak,gene konuşamıyor,beceremiyorum,ben basit yaşamın kuralları ile hazırlanırken bütün yaşama,eksik kalmış öbür yanım,şimdi tamamlamak kalır sana...Olmaz deme,bu seferde yüreğimin acemiliğine ver bu susuşları,bu "dile gelmezliği" ilkliğine ver ve tamamla diğer yanımı....Uzatıp elini dokun yüreğime ve kutsa yaşamı.....

Şimdi aklımdasın...

saaT qecenin 03:25 dolaşıyorum odaLarda çaresizce,sığamıyorum hiç bir yere her yerde senin siLüetLerin var,oda senin sesinLe yankıLanıyor ve hapsediyorum sesini beynimin büTün hücreLerine 'meLeqim' deyişLerin yankıLanıyor kuLaklarımda!!!! Kapatıyorum qözLerimi ve seni düşünüyoRum... ÇıqLıkLarım boquLuyor qecenin karanLıqında, qece sessiz,qece soquk...Üşüyorum....hadi qeL ısıTsana beni kıyamazdın ya sen benim üşümeme!! sımsıkı sarsana ne duruyosun.qeLmezsin biLiyorum!!! qeLemezsiN..ArTık baskasının qeceLerini süsLüyo hayaLin, bu kadar erken mi oLacakTı yerime birini koymaN,bu kadar mı nefreT ediyosun benden..qiTTin ve ben qiTme kaL diyemedim,canım acıdı ama tek söz edemedim...qidişini izLerken sessiz çıqLıkLara boquLdum,duysaydın çıqLıkLarımı yine de qider miydin..beni bir kaLemde siLer miydin Kaç kopuş yaşadım bunca senedir.BöLündü ruhumLa birLikte kaLbimde...dayandımm...dayandımm..Bir 'seN'den kopuşa dayanamadım.. DayanamıyoRum anLıyo musun yapamıyorum 'sen'siz…..sensizLiqi anLatmaya qücüm yeTmiyor büTün cümLeLerim yarım.... Yüreqim indirmeden kepenkLerini son bir kez qeLsen oLur mu…qeLsende siLsen ruhumdaki LekeLeri…siL başTan, başLasak herşeye Temiz bir sayFa açsak...Yaşayamadıqımız anLarı,yarım bırakTıqımız muTLuLukLarı ‘biz’ oLarak devam eTsek.. 'yar' yaraLarımı daha fasLa kanaTma, yamaLar vurdurma kaLbime,aTma beni ateşLere, sensiz neFes aLamam ki beN, sen oLmadan qüLmez ki yüzüm, karanLıkLar da bırakma beNi, uçurumLara sürükLeme!!! BiLiyorum büTün bunLarı anLatmaya çok qeç kaLdım, bi daha bana dönmeyeceksin, sadece seni sevdiqimi biL istediM, seni bekLediqimi biL yeTer...

'seni seviyorum'

Bugün vazgeçtim senden…Keşke anlatabilseydim sana,seni ne çok sevdiğimi…Kelimeler yetersiz,gözlerim anlatır bu sevdayı ancak.Kabullenmem zor oldu belki de hala acıyor yüreğim…Hayatımı,ahiretimi paylaşmaktı tek dileğim…Biliyorum ki Yüce Rabbim bu dünyadanasip etmediyse seni bana vardır bir bildiği…Sen düğüm düğüm oldun boğazımda,yüreğimde..Artık karar verdim bugün senden vazgeçtim,üzülme sakın ben sana hakkımı helal ettim…ama vusl@t'ın yüreğini yaktı...

alıntıdır...

Ben böyle olmamalıydım.!İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma,İçime bir ateş düşmeliydi,Ayaklarımın feri kesilmeliydi,Kendimden geçmeliydim sonra,Adını sayıklamalıydım adımı unuttuğumda,Ama bunu kimse duymamalıydı,Seni mahşere kadar saklamalıydım…Ben böyle olmamalıydım.!Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur,Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa,Çalan her kapıya, “sensin” diye koşmalıydım…Gece yıldızlarını serpince göğe, seni görmek için uyumalıydım.Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan, ben hep sana yormalıydım.Şarkılar kime söylenirse söylensin, sana diye dinlemeliydim.Türküler dolmalıydı odama.“Ben bir selvi boylu yardan ayrıldım” deyince bir ses, “selvi boylu yar” sen olmalıydın.“Kömür gözlüm, ateşine düşeli” senin için söylenmiş söz olmalıydıAma bunu kimse bilmemeliydi.Seni mahşere kadar saklamalıydım..Böyle olmamalıydım.!Kelimeler Taif’i taşıyınca kulaklarıma, daha yüzüme çarpmadan Taif rüzgarı,Taşların izi çıkmalıydı yüzümde.Uhud anılırken, dişlerime sızı düşmeliydi.Haremde bir ikindi vakti, kem gözler çevrilince sana,Ve vefasız eller uzanınca yakana,İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi.Sen ötelere hazırlanırken, öteler senin için süslenirken,Son kez baktığın pencerede hayal edip seni,Perdenin son kez kapanması gibi kapanmalıydı gözlerim.Sonra içime doğru gerilip, seni bize lutfedenin ismini haykırıp,“Allah ”(cc) deyip, düşmeliydim yere.Ama bunu kimse bilmemeliydi.Seni mahşere kadar saklamalıydım.Ve mahşer günü, uzaktan seni seyretsem, sana yakın olmak için can atsam,Beni engelleseler, “sen kim, yakınlık kim” deseler,Ben ağlamaktan konuşamasam, gözlerini çevirsen bana,Benim cennetim bana bakan gözlerindir ve tebessüm etsenAma bunu kimse görmese, seni ebede kadar saklasam...

Ümit yaşar oğuzcan