Anlamak,bilmek ve söylemek...Ve susuşları tüketmek hiç susmadan konuşurcasına...Ne zordur değilmi,ne güçtür şimdi yüreğin dili ile anlatmak ve yaşam iki kişilik olunca onu yaşınır kılabilmek.Basit yaşamın kalabalıklığında özgürce haykırabilirken,insan duyguların dünyasında ne korkak,ne utanmaz ve saygısız bir hal alır,çünkü susmak yüreklere karşı en büyük terbiyesizliktir her şeyden önce....Herşey bilinirken,her şey anlaşılmışken,sözcüklerin yürekle inatlaşması ne çekilmez şeydir değilmi?.Galiba sözcüklerinde suçu yoktur bu işte,yüreğin acemiliğidir buna sebep;ham ve yetmezliği...Ama iki yürekte acemi olurmu arkadaş?Olurmuş işte...olurmuş...Eğer iki yürek sevmelere acemi ise;acılara bulanır sevmeleri,cehnnemi olur susuşlar,en basit dokunuş bile volkanlaşır,patlar başına yıkılır sevgililerin...Korkak bir devrim olur tüm yaşanılanlar,devrilmeye hazır iki yürek kalır sessiz gecelere...Ama kalmamalıdır,ama kısa metrajlı yaşamlarımız böyle akmamalıdır eksilmelere,böyle tükenmemelidir tanrının en cimri olduğu zamanlar...Eğer olurda geçerse sessiz sedasız,boğulursa tüm güzellikler sonsuz susuşlara..işte o vakit vebali boynumuzda tanrının cehhenemi bile düşmez payımıza...Nedir aşk?nasıl yaşanır,nasıl başlar ve nasıl tükenir...Hiç bilmiyor,hiç tanımıyorum,karşılaşmadık daha önce..Anlatanlar ise soyutladıkça zorlaştırdılar,uzaklaştırdılar bana bu dile gelmez şeyi..Belkide aşk dile gelmezliktir...Eğer yaşadığım aşksa en doğru söylemdir"aşkın dile gelmezlik"olduğu...Gene susuyorum bak,gene konuşamıyor,beceremiyorum,ben basit yaşamın kuralları ile hazırlanırken bütün yaşama,eksik kalmış öbür yanım,şimdi tamamlamak kalır sana...Olmaz deme,bu seferde yüreğimin acemiliğine ver bu susuşları,bu "dile gelmezliği" ilkliğine ver ve tamamla diğer yanımı....Uzatıp elini dokun yüreğime ve kutsa yaşamı.....Şimdi aklımdasın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder